Przyczyny chorób autoimmunologicznych oraz leczenie

Schorzenia mające swoje początki w autoagresji, nazywane inaczej chorobami autoimmunologicznymi to m.in:

  • jaskra
  • łuszczyca / łuszczyca stawowa
  • łysienie plackowate
  • obrzymiokomórkowe zapalenie tętnic, nazywane inaczej zapaleniem tętnicy skroniowej
  • cukrzyce: młodzieńcza, insuinsulinozależna, a także typu 1
  • reumatoidalne zapalenie stawów / gościec stawowy (RZS)
  • RZS, nazywane reumatoidalnym zapaleniem stawów oraz goścem stawowym
  • choroba Bechterewa znana również pod skrótem ZZSK, lub pełną nazwą czyli zesztywniającym zapaleniem stawów kręgosłupa
  • stwardnienie rozsiane (SM)
  • nadczynność tarczycy / choroba Gravesa-Basedowa
  • niedoczynność tarczycy / choroba Hashimoto
  • fibromyalgia określana również goścem mięśniowo-włóknistym
  • bielactwo / vitiligo
  • zapalenie mięśni / myositis
  • toczeń rumieniowaty układowy lub trzewny
  • polimialgia reumatyczna przedstawiana również pod skrótem PMR
  • zespół suchości nazywany również zespołem Sjögrena
  • sarkoidoza znana również jako choroba Besniera-Boecka-Schaumanna
  • choroba Parkinsona, nazywana czasami drżączką poraźną
  • choroba Alzheimera
  • trombocytopenia, czyli małopłytkowość samoistna oraz trombocytoza, czyli nadpłytkowość
  • anemia złośliwa (inaczej choroba Addisona-Biermera)
  • twardzina / sklerodermia
  • twardzina układowa
  • miastenia
  • ziarnica Wegenera / ziarniakowatość
  • choroba Leśniowskiego-Crohna (Crohna)
  • wrzodziejące zapalenie jelita grubego (łac. colitis ulcerosa)

Lista chorób autoimmunologicznych jest znacznie dłuższa i stale pojawiają się nowe jednostki chorobowe lub nadawane są nazwy wcześniej nienazwanym schorzeniom o nieznanej etiologii lub chorobom wcześniej rzadkim bez nazwy.

W przypadku patogenezy chorób autoimmunologicznych następuje niszczenie przez układ immunologiczny własnych tkanek lub narządów organizmu. U podłoża tego procesu leży zjawisko nazywane autoimmunizacją. W jego przebiegu układ odpornościowy produkuje przeciwciała, czyli immunoglobuliny nakierowane przeciwko tkankom własnym, czyli autoprzeciwciała. Wywołuje to ich chroniczne zapalenie i trwałe uszkodzenia. Białe ciałka krwi identyfikują pewne własne komórki organizmu za nieswoje, w ten sposób powstaje autoagresja co doprowadza do niszczenia własnych tkanek na skutek działającego mechanizmu autoagresji.

Nie wszystkie przyczyny (oficjalne i bezpośrednie) powstawania chorób autoimmunologicznych są znane. Największy wpływ z pewnością mają jednak zewnętrzne czynniki tj. w pierwszej kolejności obciążenia organizmu bakteriami, wirusami i innymi patogenami, mikrofalowym promieniowaniem elektromagnetycznym (EMF), a także toksynami (najczęściej metalami ciężkimi), jak również obciążeniami alergicznymi na mleko, oraz pszenicę. Większość najbardziej istotnych patogenów została poznana. Wśród nich występują wirusy (że szczególnym uwzględnieniem grupy Herpes), niektóre pasożyty (największą uwagę należy skupić na pierwotniakach), bakterie z rodziny borrelia, paciorkowce Beta i inne. Niewątpliwie znaczenie ma również czynnik genetyczny, a także wiek i płeć. Na obraz chorób z autoagresji składa się więc wiele czynników, dlatego walka z nimi jest trudna, szczególnie że nie można „głośno” powiedzieć jakie oficjalnie dopuszczone do użytku, spełniające normy technologie oraz żywność szkodzą. Do normy należą sytuację, że występuje problem z samą diagnozą (nie wiadomo na co pacjent jest chory).

Przy powstawaniu nowych chorób autoimmunologicznych (jednak nie tylko, lecz także autyzmu oraz chorób nowotworowych mózgu i innych układu nerwowego) najważniejszą rolę zdaje się jednak odgrywać stałe oraz silne narażanie organizmu na wpływ promieniowania elektromagentycznego, czyli EMF. Szczególnie dotyczy to radiacji mikrofalowej, na której operują wyrażone w MHz technologie 900, 1800, 1900, 2100 oraz 2,4 i 5 Ghz. Na tych częstotliwościach pracują różne bezprzewodowe technologie takie jak: standardy telefonii: GSM, 3G, 4G, a także sieci wi-fi, łączność szerkopasmowa, nadajniki, a także przekaźniki radiowe. Ponadto nie można zapominać o radiowych licznikach zużycia energii przesyłających do dystrybutora (modnych w USA i nie tylko) dane dotyczące zużycia mediów oraz radarach wojskowych i lotniczych, HAARP.

Bardzo wyraźny wzrost wskaźnika zachorowań na nieznane / „dziwne” lub nowe choroby (o nieznanej przyczynie) miał miejsce w ciągu kilkunastu ostatnich lat i dotyczył w większym stopniu krajów najwyżej rozwiniętych (szczególnie USA). W tym czasie również nastąpił gwałtowny rozwój technologii bezprzewodowych i zalewanie rynku bezprzewodowymi gadżetami i systemami. Zbieżność tych faktów w czasie jest ewidentna.

Większość osób posiada w swym domu stale włączone systemy bezprzewodowe, a także nieustannie działający telefon komórkowy albo kilka telefonów. Na prawie wszystkich dachach dużych budynków stoją nadajniki telekomunikacyjne rozgłaszające sygnał na częstotliwości mikrofal.

Aby skutecznie walczyć z chorobą autoimmunologiczną istotnym jest znalezienie czynników, które mogą powodować jej rozwój i są obecne w organizmie. Eliminacja obciążeń jest to jedyna możliwa opcja, nie uwzględniając leczenia zachowawczego np. sterydami poprzez medycynę akademicką.

Podstawowym zadaniem powinno być usunięcie technologii bezprzewodowej ze swojego otoczenia. Warto zastąpić dostęp wi-fi do Internetu prostym połączeniem kablowym (kabel sieciowy), a także zrezygnować ze stacjonarnych telefonów bezprzewodowych (DECT – stale rozgłaszają sygnał nawet kiedy nie rozmawiamy) na rzecz telefonów kablowych. Ważnym powinno być także trzymanie telefonów komórkowych jak najdalej od ciała, najlepiej w innym pokoju, a także ograniczenie korzystania z nich i wyłączania zawsze wtedy gdy nie są nam potrzebne, szczególnie dotyczy to nocy. Nie należy także korzystać w sypialni z żadnych urządzeń radiowych, komórkowych, wif-fi itp. Dodatkowo mogą zostać zastosowane różne filtry, ekrany, jak i również urządzenia absorbujące niekorzystne dla organizmu promieniowanie w miejscach, w których nie mamy na nie wpływu.

Patogeny, które mogą mieć wpływ na choroby autoimmunologiczne, przyczyny reakcji autoagresji

Z chorobami autoimmunologicznymi jest wiązana dość duża liczba patogenów chorobotwórczych. U ich podłoża stoi zjawisko definiowane przez teorię mimikry molekularnej. Teoria ta mówi o posiadaniu podobieństwa przez antygeny: bakterii bądź wirusa do komórek ludzkich określonego narządu lub systemu. Jest to powodem dlaczego przeciwciała, które do walki z patogenami wytworzył system odpornościowy (w tym momencie zdezorientowany albo rozregulowany) atakują tkanki własne (np. tarczyce, trzustkę albo stawy), które są podobne do antygenu bakterii.

Ważną rolę w patogenezie autoagresji najczęściej odgrywa:
obecność bakterii wywołujących

  • boreliozę,
  • gorączkę reumatyczną,
  • mykoplazmozę,
  • chlamydiozę,
  • oraz paciorkowce B-hemolizujące,
  • enterobakterie,
  • campylobacter.

infekcje wirusowe

  • wirusy z rodziny Herpesviridae,
  • Enterowirusy (Coxsackie, Echo, Polio),
  • HCV wywołujący wirusowe zapalenie wątroby typu C,
  • HIV wywołujący AIDS.

obciążenia toksynami

metale ciężkie, aluminium, szczepionki, amalgamat, toksyny chemiczne i inne powodujące zaburzenia pierwiastkowe, jak i również grzybicami i toksynami grzybów, niektórymi pasożytami: przywrami, lambliami, candidą, malarią, toksoplazmą.

stosowanie leków

metyldopa, diltiazem, hydralazyna, betablokery, lit, penicylamina, izoniazyd, prokainy, leki na boreliozę hormonalne

alergie

gluten, pszenica, mleko,

wiek

Przeciwciała, które niszczą komórki własne człowieka występują dużo częściej u starszych osób. Najprawdopodobniej jest to spowodowane zakłóceniami działania układu immunologicznego wywołanych wiekiem lub rozregulowanego przez bagaż przebytych infekcji i skumulowanych toksyn. Częstotliwość wystąpienia tego schorzenia u dzieci jest mniejsza, ale ta tendencja się ostatnio zmienia.

płeć

Wyraźnie większy odsetek zachorowań na choroby z autoagresji można zauważyć u kobiet. Jeżeli chodzi np. o toczeń to wśród kobiet zachorowalność jest większa 10x, a jeżeli chodzi o reumatoidalne zapalenie stawów jest 3x większa. Znacznie częściej u kobiet występuje także twardzina. Natomiast odsetek mężczyzn chorujących na zesztywniające (ZZSK) zapalenie stawów kręgosłupa wynosi prawie 100%. Związek płci wraz z daną chorobą autoimmunologiczną jest wyraźnie widoczny i najprawdopodobniej powiązany z układem nerwowym, a także hormonalnym.

czynnik genetyczny

Częstotliwość zachorowań u pewnych rodzinach jest znacznie większa niż statystycznie w całym społeczeństwie. Może być to spowodowane występowaniem pewnych antygenów jakie mogą pojawić się w układzie zgodności tkankowej oraz w układzie odporności. Przykładowo podatność na zachorowanie, na zesztywniające zapalanie stawów jest dużo większa wśród osób, u których stwierdzono antygen B27. Z kolei obecność antygenów DR3 oraz DR4 bardzo zwiększa możliwość pojawienia się cukrzycy typu I. Zawartość w organizmie pewnych genów, które mogą kodować dane antygeny może być czynnikiem powodującym choroby autoimmunologiczne.

braki w systemie odporności

Deficyty układu odporności mają również wpływ na reakcję autoagresji. Występowanie wirusa HIV ma duże znaczenie na większą podatność na zachorowanie na schorzenia autoimmunologiczne, przykładowo na łuszczycę, czy łysienie plackowate. Niedobory pewnych białek jakie można spotkać w układzie odpornościowym powodują natomiast zwiększenia ryzyka rozwijania się tocznia.

dieta

Białka obce także odgrywają istotne znaczenie przy występowaniu zaburzeń w układzie immunologicznym. Niezależnie od rezultatów testów alergicznych, osoby cierpiące na schorzenia autoimmunologiczne powinny unikać pszenicy, glutenu, a także pokarmów, które mają w swoim składzie mleko (a co za tym idzie kazeinę, laktozę) i spożywania nadmiaru mięsa (białek zwierzęcych). W przypadku zdiagnozowania alergii należy z nich obowiązkowo zrezygnować i wprowadzić ścisłą dietę. Jeśli chodzi o mięso to należy zrezygnować w pierwszej kolejności z wieprzowego, a także z pozostałych czerwonych mięs oraz innych rodzajów, na które występuje potwierdzona alergia.

inne

czynniki hormonalne, stres, alkohol.

Wykorzystanie Specjalistycznego testu identyfikacyjnego BICOM przy chorobach autoimmunologicznych – terapia chorób z autoagresji.

Jak zostało wcześniej wskazane, na rozwój chorób autoimmunologicznych decydujący wpływ mają czynniki zewnętrzne. Należy więc rozpoznać najważniejsze możliwe obciążenia organizmu mające na nie wpływ; bakterie, wirusy, wybrane pasożyty w tym pierwotniaki, grzyby, metale ciężkie oraz szczepionki, toksyny chemiczne podejrzewane o prowokowanie autoagresji. Naprzeciw temu wychodzi specjalny Test BICOM, który pomaga zidentyfikować właśnie te czynniki.

Szczególny związek z reakcją autoimmunologiczną mają bakterie wywołujące boreliozę, jak również wirusy HHV. Medyczna diagnostyka boreliozy jest sporym problemem z powodu często fałszywie negatywnych wyników badań oraz traktowania boreliozy przez służby medyczne jedynie jako modnego tematu i często bez należytej staranności. Chory może mieć boreliozę pomimo tego, że nie zauważa typowych jej objawów, a zamiast tego ma zdiagnozowany np. toczeń, reumatyzm, nadciśnienie tętnicze, artretyzm (dna moczanowa), cukrzycę, jaskrę, łysienie plackowate, zaburzenia rytmu serca, niedoczynność tarczycy lub inne choroby. Przeważnie lekarze kilku specjalności równolegle (ale bez żadnej współpracy) starają się pomóc pacjentowi w zakresie własnej specjalizacji – przepisując leczenie objawowe. Główna przyczyna i najważniejsza choroba pozostaje na ogół niewykryta. Zazwyczaj nikt nawet nie zasugeruje, że to może być borelioza, a leczenie objawowe nigdy się nie kończy.

Test BICOM przy chorobach autoimmunologicznych wykrywa obecność w organizmie wszystkich możliwych i istotnych czynników wywołujących autoagresję, dzięki temu można następnie podjąć ich terapię eliminacyjną biorezonansem, aby powstrzymać rozwój choroby autoimmunologicznej. Dodatkowo test BICOM sprawdza występowanie 10 najpopularniejszych chorób autoimmunologicznych. Wśród nich można wyliczyć toczeń rumieniowaty, łuszczycę stawów, stwardnienie rozsiane, chorobę Parkinsona, Cohna i inne (test jest prowadzony na poziomie energetycznym i nie jest badaniem medycznym).

Po odbyciu zabiegów niekonwencjonalnych na generatorze plazmowym i maszynie BICOM część chorób autoimmunologicznych ustępuje całkowicie, a niektóre się zatrzymują i organizm nie jest dalej niszczony postępującą degeneracją. Pozytywne efekty terapii występują szczególnie przy chorobach reumatoidalnych, neurologicznych o podłożu autoimmunologicznym, fibromyalgii, twardzinie, jak i również stwardnieniu rozsianym. Skuteczność zazwyczaj jest większa wtedy, gdy terapia zostanie rozpoczęta w momencie, w którym stan pacjenta nie jest bardzo ciężki. Warto jednak pamiętać, że każdy przypadek należy traktować indywidualnie. W każdym przypadku chory odczuwa znaczącą poprawę swojego stanu.

Należy pamiętać, że medycyna akademicka nie skupia się na przyczynach tych chorób i nie leczy chorób autoimmunologicznych, a jedynie stosuje leki blokujące lub spowolniające mechanizm autoagresji, gdyż skuteczne lekarstwo, które zapewniłoby całkowite wyleczenie nie istnieje.

Test obejmuje sprawdzenie obecności następujących chorób autoimmunologicznych lub o nieznanej etiologii:

Addison’s Disease – Choroba Addisona

ADEM Acute Disseminated Encephlomulitis – ostre rozsiane zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego z ADEM

Alopecia – łysienie

ALS – stwardnienie zanikowe boczne

Amyloidosis – amyloidoza,

Ankylosing Spondylitis – zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa ZZSK

Anti-GBM Nephritis – zapalenie nerek przeciw GBM

Antiphospholipid Syndrome – zespół antyfosfolipidowy

Autoimmune Myocarditis – autoimmunologiczne zapalenie mięśnia sercowego,

Autoimmune Pancreatitis – autoimmunologiczne zapalenie trzustki

Autoimmune Retinopathy – autoimmunologiczna retinopatia kręgosłupa,

Autoimmune Urticaria – neuropatia kręgosłupa autoimmunologiczna,

Axonal-Neuronal Neuropathy – neuropatia Zapalenie skóry

Behcet’s Syndrome – Zespół Behceta

Bullous Pemphignoid – pęcherzowy pemphignoid

Castleman Disease – choroba Castlemana

Celiac Sprue-Dermatitis – celiakalne zapalenie skóry

Chronic Inflammatory Demyelinating Neuropathy – Przewlekła zapalna neuropatia demielinizacyjna

Churg-Stauss Syndrome – Zespół Churga-Staussa

Cicatricial Pemphigoid – Pemfigoid bliznowaciejący

Cold Aggluinin Disease – Choroba zimnej aggluiny

Congestive Cardiomopathy – Kardiomopatia zastoinowa

Connective Tissue Disease – Choroba tkanki łącznej

CREST Syndrome – Zespół CREST

Crohn’s Disease – Choroba Leśniowskiego-Crohna

Discoid Disease – choroba dyskoidalna

Endometriosis – endometrioza

Essential Cryoglobulinemia – podstawowa krioglobulinemia

Fibromyalgia-Fibromyositis – Fibromialgia Fibromatoza

Grave’s Disease – choroba Grave’s Basedova

Guillan-Barr Syndrome – Zespół Barra

Hashimoto’s Thyroiditis – zapalenie tarczycy Hashimoto

Hemolytic Anemia – niedokrwistość hemolityczna

Hepatitis – autoimmunologiczne zapalenie wątroby

Pulmonary Fibrosis Idiopathic – idiopatyczne włóknienie płuc

Thrombocytopenia Purpura Idiopathic – małopłytkowość plamista idiopatyczna

IgA Nephropathy – nefropatia IgA

Insulin-Dependent Diabeties – Cukrzyca insulinozależna

Interstitial Cystitis – śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego

Juvenile Diabetes – młodzieńcza cukrzyca

Kawasaki Disease – choroba Kawasaki

Lambert-Eaton Syndrome – zespół Lamberta-Eatona

Leukocytoclastic Vasculitis – leukocytoklastyczne zapalenie naczyń

Lichen Planus – liszaj płaski,

Lichen Sclerosus – liszaj twardzinowy

Ligneous Conjunctivitis – drzewiaste zapalenie spojówek

Lupus – toczeń

Meniere’s Disease – choroba Meniere’a

Multiple Sclerosis – stwardnienie rozsiane

Myasthenia Gravis – zapalenie mięśniaków macicy

PANDAS (post-strep) – zespół Panda

Parkinson disease – choroba Parkinsona

Pemphigus Vulgaris – pęcherzyca zwykła

Pernicious Anemia, niedokrwistość złośliwa

Polyarthritis – zapalenie wielostawowe

Polychondritis – zapalenie wielochrząstkowe,

Polyglandular Syndrome – zespół Raynauda

Polymyalgia Rheumatica – polimialgia reumatyczna

Polymyositis-Dermatomyositis – zapalenie wielomięśniowe / zapalenie skórno-mięśniowe

Primary Agammaglobulinemia – pierwotna agammaglobulinemia

Primary Sclerosing Cholangitis – pierwotne stwardniające zapalenie naczyń krwionośnych

Psoriasis – łuszczyca

Raynaud’s Syndrome – zespół Raynauda

Reiter’s Syndrome – ​​zespół Reitera

Rheumatic Fever – gorączka reumatyczna

Rheumatoid Arthritis – reumatoidalne zapalenie stawów RZS

Sarcoidosis – sarkoidoza

Scleroderma – sklerodermia / twardzina

Sjogren’s Syndrome – zespół Sjogena

Stiff-Man Syndrome – zespół ogólnej sztywności / zespół stężałego człowieka

Takayasu’s Arteritis – zapalenie tętnicy Takayasu

Temporal/Giant Cell Arteritis – zapalenie tętnicy skroniowej / olbrzymiokomórkowej

Transverse Myelitis – poprzeczne zapalenie rdzenia kręgowego

Ulcerative Colitis – wrzodziejące zapalenie jelita grubego

Uveitis – zapalenie błony naczyniowej oka

Vasculitis – zapalenie naczyń

Vitiligo – bielactwo